Przejdź do menu Przejdź do treści

Podsumowanie konferencji nt. "Osoba starsza w perspektywie pastoralno-społecznej"

Czy w świecie zdominowanym kultem młodości jest miejsce dla tych, którzy wiosnę swego życia mają już za sobą?

Po kolejnej ogólnopolskiej konferencji naukowej, którą od lat organizuje Katedra Zarządzania Publicznego i Nauk Społecznych naszej uczelnia wespół z Wydziałem Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego, można bezsprzecznie na powyższe pytanie odpowiedzieć twierdząco. 5 maja br. odbyła się bowiem - tym razem w gmachu Wydziału Teologicznego UŚ kolejna edycja tej konferencji pod wymownym tytułem: „Osoba starsza w perspektywie pastoralno - społecznej”.

Jak zwykle - na tych spotkaniach - podejmowana refleksja wymykała się spod sztywnych reguł klasyfikacji naukowej. Pojawiały się bowiem wątki nie tylko ekonomiczne, teologiczne, czy socjologiczne, ale także filozoficzne i etyczne. Ta interdyscyplinarność naukowa jest zamierzonym celem organizatorów i zdecydowanie jednym z największych jej walorów. Rzadko bowiem można znaleźć tak odmienne środowiska, które podejmują obopólną próbę refleksji nad wspólnie wybranym i przygotowanym problemem z pozoru słabo przystającym do siebie albowiem łączącym zakres myśli pastoralno - społecznej.

W tym roku newralgicznym zagadnieniem stała się „osoba starsza” i to nie tylko jako zjawisko społeczno - kulturowe, ale także jako problem językowy, albowiem - jakże to nazywać dziś kogoś starcem? Pojawiła się więc sugestia aby stosować sformułowanie: „późna dojrzałość”, jednak i ona nie znalazła uznania, albowiem skojarzono je z postawą „opóźnienia w rozwoju”. Ostatecznie więc wysunięto postulat aby nie bać się stosowania słowa „starość”, jak też nie obawiać się całego stanu egzystencjalnego, który niesie dla człowieka ten czas „jesieni życia”. Pojawiały się przeto dezyderaty domagające się przywrócenia należytej godności życia u osób w podeszłym wieku, skorzystania z ich wiekowego doświadczenia - zwłaszcza przez młodszych ludzi, a także większego ich zaktywizowania. Siły fizyczne osób „trzeciego wieku” są z pewnością nadszarpnięte, ale wiedza i wewnętrzna duchowość może stać się pokaźnym rezerwuarem pozytywnych przemian społecznych i kulturowych. Podkreślano także wartość rodziny w tym okresie życia, oraz wagę świadomości, iż „jest się komuś potrzebnym”.

Oprócz refleksji teoretycznej pojawiły się także wystąpienia podejmujące typowo praktyczne rozwiązania zagadnień gerontologii. Dotyczyły one problematyki opieki zdrowotnej, przemian demograficznych w naszym społeczeństwie, a także zaangażowania intelektualno - naukowego na Uniwersytetach Trzeciego Wieku.

Prelegenci przedstawiający swe wystąpienia reprezentowali kilka środowisk naukowych. Oprócz powyżej wspomnianego Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach oraz Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego, byli także przedstawiciele Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Wyższej Szkoły Humanitas ze Sosnowca, oraz Górnośląskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Kardynała Augusta Hlonda w Mysłowicach. Ta różnorodność reprezentantów poszczególnych szkół wyższych to kolejny przykład doskonałej współpracy i wysiłku jaki przez minione lata został włożony w zorganizowanie konferencji, która wzajemnie integruje naukowców, na co dzień działających w bardzo odmiennych środowiskach.

Dołącz do nas

Akredytacje i partnerzy

logotyp efmd
logotyp ceeman
logotyp hr
logotyp cima
logotyp eaie
logotyp bauhaus4
logotyp progres3