Rośnie tu modrzew szlachetny,
piękny i jeszcze bezdzietny.
Zajmuje się zarządzaniem
i racjonalnym działaniem,
w czym będzie zapewne świetny.

limeryk autorstwa prof. zw. dr. hab. Henryka Bienioka 

Modrzew europejski (Larix decidua Mill.) to rodzime iglaste drzewo zrzucające jesienią igły. Modrzew dorasta do 40 m, tworząc stożkowatą lub cylindryczną koronę o szeroko odstających gałęziach. Występuje w górach Europy Środkowej na wysokości 1000-2500 m n.p.m. W Polsce dziko rośnie tylko w Tatrach. Na pozostałym obszarze jest powszechnie sadzony. Kora drzew jest gruba i głęboko spękana, koloru brązowoczerwonawego, u starszych drzew ciemna i szarobrązowa. Jasne, szarożółte, nagie i błyszczące pędy opatrzone są drobnymi kulistymi pączkami. Zebrane w pęczki igły są miękkie, jasnozielone, na szczycie zaostrzone, niekłujące. Rozwijają się wczesną wiosną; jesienią przed opadnięciem przebarwiają się na złocistożółto. Niewielkie jajowate szyszki modrzewia dojrzewają jesienią w roku kwitnienia, a po wypadnięciu nasion przez kilka lat utrzymują się na drzewach. Modrzewie to drzewa szybko rosnące, wytrzymałe na niskie temperatury oraz zanieczyszczenie powietrza. Dostarczają bardzo twardego i trwałego drewna, które dzięki dużej zawartości żywicy jest odporne na warunki atmosferyczne i było powszechnie stosowane w budownictwie i stolarstwie.

Modrzew europejski to drzewo, które przynosi organizacji mądrość strategiczną. Posiadło ono bowiem umiejętność planowania strategicznego. W zimie - okresie, w którym otoczenie jest wrogie, potrafi chronić swoje kluczowe zasoby poprzez zrzucenie igieł, a w okresie przyjaznym odradza się. Jak modrzew europejski wykazuje dzięki temu umiejętność zasiedlania nieprzyjaznych, górskich terenów, tak organizacje mądre strategicznie, dzięki wykorzystaniu kluczowych zasobów i kompetencji, potrafią konkurować w niesprzyjającym otoczeniu.

Drewno (ksylem) modrzewia europejskiego to złożona tkanka roślinna, zajmująca przestrzeń między rdzeniem a kambium, czyli wtórną tkanką twórczą. Drewno w sposób metaforyczny przed stawia zatem pewną istotną część organizacji - tę, która łączy i pośredniczy między innymi jej elementami, tymi, które są twarde i są jej rdzeniem - strategią i strukturą, a elementami będącymi jej twórczą i samoodnawiającą się częścią - ludźmi, ich dążeniami, marzeniami i twórczym poświęceniem,które ofiarują organizacji. "Organizacyjne drewno" to zatem odzwierciedlenie struktury firmy - jej systemy komunikacji, wartości i normy kulturowe, a także sieć powiązań między pracownikami. Funkcją "drewna organizacyjnego" jest dyfuzja informacji, wiedzy, mądrości, twórczości i entuzjazmu, tak jak główną funkcją drewna jest rozprowadzanie wody i rozpuszczonych w niej soli mineralnych, pobieranych przez korzenie, po całej roślinie. Warto również wspomnieć, że drewno modrzewia europejskiego jest lekkie, elastyczne i trwałe (nawet w wodzie) - tak jak trwałe są dobrze zarządzane podmioty gospodarcze.

Drewno jako podstawowy materiał technologiczny wykorzystywane było we wszystkich dziedzinach, włączając zarządzanie i marketing. Prawdopodobnie najbardziej istotnym przyrządem drewnianym stworzonym dzięki handlowi i ułatwiającym go, a także umożliwiającym zarządzanie, było liczydło. Wraz z rozwojem handlu pojawiła się potrzeba korzystania z większych liczb i zaczęto używać kamyków kamyków i patyczków do ich oznaczania, które układano na deskach z wyżłobionymi rowkami, symbolizując kolejne potęgi dziesięciu. Właśnie takie handlowe przyrządy nazywano abakusami.

Ponoć abakusy są nadal popularne wśród kupców, przedsiębiorców i urzędników w Azji, ale wykorzystanie drewna w zarządzaniu i marketingu jest bardziej powszechne. Do niedawna jednym z niezbędnych narzędzi zarządzania był produkowany z drewna papier, na którym powstawały różnego rodzaju raporty czy zestawienia dla szczebla kierowniczego. Obecnie wypierany jest jednak przez technologie krzemowe. Samo zaś drewno to obecnie produkt luksusowy, służy jako wykończenie miejsc pracy, jest trwałe i przyjazne środowisku.