Greenwashing – czyli nieuczciwe praktyki biznesu, zazieleniające rzeczywiste działania firm i ich wpływ na środowisko. Zagadnienie zostało opracowane przez Angelikę Kantor, doktorantkę w Katedrze Badań Konsumpcji UE Katowice. Publikacja Jej autorstwa w tym temacie stanowi rozdział monografii "Trust, Media and the Economy Routledge" wydawnictwa Taylor & Francis Group.
Konsumenci i inwestorzy coraz bardziej zwracają uwagę, by wspierane przez nich inicjatywy były zrównoważone i pozbawione negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Większa uważność, świadomość i empatia skłaniają duże biznesy do rozwijania działań CSR (corporate social responsibility) czy ESG (E-Environmental, S-Social, G-Governance). Korporacje odpowiadają na te potrzeby poprzez wdrażanie wspomnianych praktyk oraz informowanie o podejmowanych krokach prośrodowiskowych. Deklaracje te jednak nie zawsze przekładają się na jakikolwiek istotny wkład w kreowaniu lepszej rzeczywistości. Niektóre przedsiębiorstwa, mimo komunikowania takich działań, w rzeczywistości ich nie podejmują, tym samym świadomie wprowadzając interesariuszy w błąd. Jak wynika z artykułu doktorantki, często cegiełka, którą dokładają firmy na rzecz środowiska, ma się nijak wobec muru złych praktyk, który same wcześniej zbudowały.
O greenwashingu mówimy w momencie rozdźwięku pomiędzy deklaracjami przedsiębiorstwa, a podejmowanymi przedsięwzięciami. Możemy zaobserwować szum informacyjny, mający na celu odwrócenie uwagi od źle widzianych praktyk, ukrywanie niektórych informacji, przerzucanie odpowiedzialności na konsumenta czy stosowanie ekomarketingu. Jak podkreśla autorka tekstu przykładem prowadzenia takich działań jest, między innymi, Coca-Cola. Marka nosi niechlubny tytuł "Największego Globalnego Truciciela" (eng. "Top Global Polluter"), który uzyskała wraz z dziewięcioma innymi brandami w raporcie z 2020 roku sporządzonym przez Break Free From Plastic. Firma na swojej stronie pisze "Obecnie wszystkie butelki Coca-Cola w Polsce w 100% nadają się do recyklingu". Jednak według raportu stowarzyszenia Plastics Europe "Tworzywa sztuczne w obiegu zamkniętym – analiza sytuacji w Europie" zaledwie 8,7% wszystkich odpadów nadających się do recyclingu, jest mu poddawanych. Co się dzieje z pozostałymi 91,3%? W dużej mierze trafiają do krajów spoza UE, takich jak Turcja, Indie czy Egipt, zalegają w lasach, na wysypiskach i pływają w morzach.
Greenwashing, jak podkreśla autorka publikacji, to bardzo złożone zagadnienie. W jego ramach możemy wyróżnić różne sposoby "zazieleniania" rzeczywistości przez firmy. Zjawisko wiąże się z szeregiem negatywnych konsekwencji, w tym utratą zaufania konsumentów do praktyk przedsiębiorstw. Angelika Kantor analizuje ten problem oraz proponuje konkretne rozwiązania, które wdrożone, mogą przyczynić się do zmniejszenia skali ekościemy.
Źródła:
- Report "Holding the World’s Worst Plastic Polluters Accountable Annually Since 2018" dostęp online: https://brandaudit.breakfreefromplastic.org/brand-audit-2023/
- "Tworzywa sztuczne w obiegu zamkniętym – analiza sytuacji w Europie Raport nt. gospodarki obiegu zamkniętego tworzyw sztucznych w Europie w 2020 r.", dostęp online: https://plasticseurope.org/pl/knowledge-hub/tworzywa-sztuczne-w-obiegu-zamknietym-analiza-sytuacji-w-europie/
- "Recykling odpadów z tworzyw sztucznych w UE: fakty i liczby", Parlament Europejski, dostęp online: https://www.europarl.europa.eu/topics/pl/article/20181212STO21610/recykling-odpadow-z-tworzyw-sztucznych-w-ue-fakty-i-liczby
- A. Kantor: "Trust, Media and the Economy" W: "Greenwashing – consumer trust and deceptive corporate practices", Wydawnictwo Routledge, Taylor & Francis Group 2025.
Dołącz do nas