Na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach oraz pozostałych uczelniach zrzeszonych w Konsorcjum Akademickim - Katowice Miasto Nauki odbywał się w dniach 22-24 października 2025 r. IV Międzynarodowy Kongres Jakości Kształcenia. Tegoroczna edycja skupiała się na kwestiach innowacji w dydaktyce oraz innowacji w rozwiązaniach systemowych w kontekście dbałości o jakość kształcenia. Wydarzenie pozwoliło na budowaniu wspólnej wiedzy i wzajemnej inspiracji.
Pierwszego dnia Międzynarodowego Kongresu Jakości Kształcenia odbyły się na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach dwa wewnętrzne wydarzenia, jakimi były:
- Posiedzenie Uczelnianej Komisji ds. Jakości Kształcenia Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach;
- Posiedzenie Rady ds. Dydaktyki i Jakości Kształcenia Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.
Kolejny dzień, 23 października, rozpoczęliśmy od panelu dyskusyjnego pt. "Kształcenie i badania naukowe: Doświadczenia i wyzwania po sześciu latach funkcjonowania szkół doktorskich", w którym wziął udział m.in. Dziekan Szkoły Doktorskiej UE Katowice dr hab. Artur Walasik, prof. UE. Wydarzenie zgromadziło przedstawicieli środowiska akademickiego, a jego celem była refleksja nad dotychczasowym funkcjonowaniem szkół doktorskich w Polsce, ich mocnymi stronami, wyzwaniami i kierunkami rozwoju, a także roli promotora i ustroju uczelni w kształceniu, jak i umiędzynarodowienia kształcenia i badań.
Wspólnie z Dziekanem w panelu wzięli udział:
- Dziekan Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach prof. dr hab. Alina Świeściak-Fast,
- Dyrektor Szkoły Doktorskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach prof. dr hab. n. med. Agata Stanek,
- Dyrektor Szkoły Doktorskiej Politechniki Śląskiej prof. dr hab. inż. Krzysztof Fujarewicz.
Dyrektor Szkoły Doktorskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego prof. dr hab. n. med. Agata Stanek podkreśliła ogromne znaczenie roli promotora w procesie kształcenia doktoranta. Jak zaznaczyła: "Promotor to osoba, która przeprowadza doktoranta przez cały proces naukowy – od pomysłu, przez badania, aż po obronę pracy doktorskiej". Wybór promotora jest decyzją kluczową, determinującą przebieg i jakość całej ścieżki doktorskiej.
W dalszej części dyskusji zwrócono uwagę na wyzwania, z jakimi mierzą się promotorzy. Od momentu powstania szkół doktorskich ich rola została częściowo ograniczona, co - zdaniem niektórych uczestników - utrudnia im sprawowanie pełnej opieki naukowej nad doktorantem.
Podkreślano jednak także pozytywne aspekty działania szkół doktorskich. Doktoranci zyskali dodatkowe wsparcie instytucjonalne oraz opiekę, dzięki czemu - jak zauważono - "W razie konfliktu doktorant, jako strona słabsza, nie pozostaje bez pomocy". Niektórzy prelegenci zwrócili uwagę, że problemy w relacji promotor–doktorant są zgłaszane częściej przez doktorantów, inni - jak Dziekan Szkoły Doktorskiej dr hab. Artur Walasik, prof. UE - zauważyli, że równie często to promotorzy borykają się z trudnościami we współpracy.
Dyskusja pokazała, że szkoły doktorskie stanowią ważny element współczesnego systemu szkolnictwa wyższego, zapewniając wsparcie i standaryzację procesu kształcenia. Jednocześnie wymagają dalszego doskonalenia - szczególnie w zakresie relacji promotor-doktorant oraz współpracy między szkołą a wydziałami. Uczestnicy zgodnie podkreślali, że kluczem do sukcesu jest równowaga między strukturą instytucjonalną a indywidualnym podejściem do kształcenia młodych naukowców.
Dołącz do nas